Oferta
Typy procesów mielenia
Mielenie na sucho
Ponad 85% (ilościowo) miki mielonej wytwarzanej jest za pomocą szybkich młynów młotkowych wyposażonych w szereg drgających sit o różnych wielkościach oczek i pneumatycznych separatorów. Jest to najwygodniejsza, najprostsza i najbardziej ekonomiczna metoda mielenia.
Inna metoda mielenia miki opiera się na wykorzystaniu energii strumienia powietrza (lub pary). Podajnik śrubowy wprowadza mikę do zbiornika zawierającego dwie poziome dysze umieszczone naprzeciwko siebie. Cząstki miki są porywane przez przeciwległe strumienie powietrza (lub pary) i ścierają się w efekcie zderzeń cząsteczek o dużych prędkościach. Następnie zmielona mika wpada na sita i jest rozdzielana na frakcje zależne od wielkości cząstek w zakresie od 2 do 325 Mesh (9,5 mm do 44 µm) i pakowana.
Mika z suchego mielenia została uznana za właściwą do większości zastosowań przemysłowych i dlatego jest najbardziej popularna.
Mielenie na mokro
Mielenie na mokro odbywa się w kruszarkach grzebieniowych, a uzyskiwane wielkości ziarna mieszczą się w przedziale 40 - 100 mikronów. Mika mielona na mokro charakteryzuje się wysokim stopniem srebrzenia / perlenia i czystości.
Jest produkowana w młynach, składających się z cylindrycznego zbiornika ze stali, o średnicy 2 - 3 m i wysokości 1 - 2 m. Dno jest wyłożone klockami drewnianymi ułożonymi słojami do góry. Cztery drewniane walce o średnicy od 0,6 do 1 metra i 0,3 – 0,6 m grubości obracają się wokół centralnego wału z prędkością 13 - 30 obrotów na minutę. Walce te są zamontowane tak, że mogą być podnoszone lub opuszczane, zależnie od wysokości wsadu mikowego. Oczyszczone i wymyte kawałki miki umieszcza się w zbiornikach, dodaje wodę, a wolno obracające się walce ubijają masę aż do całkowitego rozdrobnienia.
Po upływie około 36 godzin odprowadza się wodę ze zbiorników, powstałą masę odwadnia się i suszy w kotłach z płaszczem parowym lub suszarkach ogrzewanych parą. Wysuszony produkt jest następnie przesiewany na przesiewaczach wibracyjnych, zwykle o gęstości od 160 do 325 Mesh (100 - 44µm) i w końcu pakowany.
Mika mielona na mokro charakteryzuje się silnym, srebrzysto - metalicznym połyskiem i wysoką czystością. Mielenie na mokro jest jednak procesem powolnym i kosztownym, a zatem uzyskany produkt jest stosunkowo drogi. Tak uzyskana mika jest wykorzystywana przede wszystkim jako dodatek do farb, zwłaszcza farb opartych o tlenek cynku, a także jako środek poślizgowy w formach wtryskowych, przy produkcji opon pneumatycznych. Często stosowana jest także do produkcji tapet.
Mikronizowanie
Mika mikronizowana jest wytwarzana w szczególnym rodzaju urządzenia do mielenia na sucho, które nie posiada ruchomych części, ale zamiast tego wykorzystuje dysze z przegrzaną parą pod wysokim ciśnieniem, która jest zdolna do rozbijania miki na najdrobniejsze cząstki (o rozmiarach w zakresie od 5 do 45 mikronów). Urządzenie to składa się z płytkiej, okrągłej komory mielenia, do której podawana jest w sposób ciągły mika gruboziarnista (o ziarnistości < 6 Mesh tj. >3,4 mm). Wysokociśnieniowa para wodna wydobywająca się z otworów na obwodzie komory i ustawione pod kątem ścianki, utrzymują mikę w rotacji o dużej prędkości. Mielenie dokonuje się przez niezliczone zderzenia cząstek miki wirujących z dużą prędkością. Parę odprowadza się w środku komory mielenia. Gdy cząstki miki stają się drobniejsze, siła odśrodkowa nie utrzymuje ich już w pobliżu ścianek komory mielenia. Drobna mika przemieszcza się w kierunku środka i poprzez stożkowe dno spada do komory poniżej z której jest już kierowana do pakowania.
Niewątpliwie jest to najbardziej drobnoziarnisty rodzaj miki, a także konkurencyjnie tańszy w porównaniu z miką mieloną na mokro.
Mika mikronizowana jest odpowiednia do stosowana jako wypełniacz w farbach i tworzywach sztucznych oraz w wyrobach kosmetycznych.
Dane prezentowane w niniejszym opracowaniu oparte są na najlepszej wiedzy. Continental Trade zastrzega sobie możliwość ich aktualizacji i wprowadzania zmian zgodnie z postępem wiedzy i techniki. Podane dane nie są jednak podstawą przyjęcia odpowiedzialności za poprawne funkcjonowanie, które jest uwarunkowane wieloma czynnikami, wymagającymi rozpoznania dla każdego indywidualnego przypadku.