Typowe zastosowania

Farby

Mika mielona jest stosowana jako dodatek w produkcji wielu typów farb i powłok lakierniczych. Wśród nich wymienić można:

• farby aluminiowe
• lakiery samochodowe
• farby antykorozyjne
• farby cementowe
• emulsje i syntetyczne farby wodne
• farby ognioodporne
• farby morskie
• farby do oznaczeń drogowych
• farby ozdobne itp.

Mika zachowuje się jako czynnik wzmacniający barwnik, zmniejsza ewentualne zarysowania, pęknięcia korozyjne, możliwość przenikania wody i wilgoci w głąb powierzchni porowatych zapewniając jednocześnie świetne przyleganie, podwyższając odporność na czynniki atmosferyczne i zdatność do nakładania pędzlem.

Mechanicznie wzmacnia warstwę farby, zwiększa oporność elektryczną, polepsza odporność na ciepło, światło, wilgoć i chemikalia. Zachodzące na siebie warstwy miki tworzą twardą tarczę, która ulepsza całkowitą trwałość farby.

Zastąpienie kosztownych barwników miką mieloną wpłynęło nie tylko na znaczne zredukowanie kosztów, ale także udoskonalenie właściwości farby.

Plastiki

Mika mielona może być z powodzeniem mieszana z różnorodnymi termoplastycznymi materiałami polimerowymi oraz z żywicami termoutwardzalnymi, a większość z nich może być stosowana w produktach mających bezpośredni kontakt z żywnością. Mika mielona jest często wykorzystywana w produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych takich jak:

• polimery termoplastyczne (PP, PE, ABS, PS, HIPS, SAN, BDS, itp.)
• żywice termoutwardzalne (poliestrowa, akrylowa, poliuretanowa itp.)

Wykorzystuje się ją w postaci proszków o różnej ziarnistości, które mogą być rozpraszane i rozprowadzane w jedno- lub dwu-śrubowych wytłaczarkach, lub dodawane bezpośrednio do masy polimerowej za pomocą dodatkowego dozownika umieszczonego przy formie.
Proszki z miki mielonej nie tracą swoich właściwości również w przypadku stosowania nawet najbardziej agresywnych technik produkcyjnych.

Pudry / proszki mikowe w plastikach mogą być stosowane do wzmacniania, usztywniania i ograniczania marszczenia się materiałów; obniżania rozszerzalności i przewodnictwa cieplnego, poprawiania właściwości izolacyjnych i tłumienia drgań oraz zwiększenia adhezji do podłoża. 

Dodatek miki oznacza wyższą odporność na zniekształcenia pod wpływem temperatury, zwiększenie giętkości, zredukowanie kurczenia anizotropowego, lepszą odporność chemiczną, zredukowaną przenikalność oraz lepsze właściwości dielektryczne i powierzchniowe. Obniża rozszerzalność i przewodnictwo cieplne, poprawia właściwości izolacyjne i tłumienia drgań. Jako sztywne płatki, drobiny miki powodują mechaniczne wzmocnienie wzdłuż całej płaszczyzny, a nie wzdłuż jednej osi tak, jak w przypadku włókna szklanego. Właściwość ta jest wykorzystywana w polimerach termoplastycznych np.: PP, PBT, PET, HDPE, AB8 i Nylonie 6/6, tenno-zestawach i elastomerach. Zapewnia także połysk mas polimerowych.

Mika mielona ma szerokie zastosowanie w plastikach motoryzacyjnych, które ograniczają wibrację i hałas. Używana jest w łopatkach wirników, panelach desek rozdzielczych, zestawach lamp przednich, tarczach wirników, płatkach podłóg w celu zwiększenia wytrzymałości plastikowych oparć siedzeń, także w częściach systemu zapłonowego w zaworach rur, dmuchaw i grzejników.

Wyroby papierowe

Dzięki swoim unikalnym właściwościom mika mielona chroni przed działaniem wilgoci, wysokiej temperatury, gazów, wody i innych substancji chemicznych. Płatki miki odbijają światło, nadają blask, tworząc niepowtarzalny efekt.

Mika mielona pełni funkcje ozdobną, dodając połysku w wyrobach:

• tapety ścienne
• papiery ozdobne
• tektury ozdobne
• okolicznościowe karty itp.

Elektrody spawalnicze

Mika mielona jest używana jako dodatek do otuliny elektrod spawalniczych ze stali miękkiej opartej na rudzie tytanu (rutylu). Mika stanowi jednorodną otulinę rdzenia elektrody, otulinę będącą jednocześnie topnikiem podczas spawania. Mika dodawana jest do otuliny elektrody w celu ochrony miejsca spawania i stabilizacji łuku elektrycznego. Warstwa miki zapewnia dwa różne zabezpieczenia elektrodzie spawalniczej:

• tworzy topliwy żużel i daje dobre uszczelnienie w obszarze topienia i łuku elektrycznego,
• zabezpiecza elektrodę przed działaniem ciepła, gazu i utleniaczami atmosferycznymi.

Żaden inny surowiec nie może zastąpić miki w powyższym zastosowaniu. Dzięki swym naturalnym właściwościom mika zdecydowanie podwyższa jakość elektrod spawalniczych.

Zdobienie plastiku, szkła i ceramiki

Mika w płatkach oraz mika mielona są z powodzeniem stosowane jako zamienniki brokatu do zdobienia wszelkich materiałów i wyrobów, szczególnie gdy cząsteczki mają wniknąć w strukturę materiału (a nie być przyklejone na powierzchni).

Mika jest niezastąpiona przy zdobieniu szkła, ceramiki, a także wyrobów plastikowych. Zawsze, gdy wymagany jest kontakt z wysoką temperaturą lub produktami spożywczymi, zamiast poliestrowego brokatu zaleca się stosowanie płatków miki lub miki mielonej.

Typowy brokat ma postać drobno pociętych kawałków folii poliestrowej o grubości około 10 - 40 µm. Wycina się regularne kształty (np. sześciokąty, gwiazdki, romby) o wielkości 0,1 - 1,0 mm. Zaletą brokatu jest możliwość uzyskania praktycznie dowolnej palety kolorów oraz różnorodnych kształtów drobinek folii.

Niestety, typowy brokat nie może być stosowany w wysokich temperaturach, jakie występują przy produkcji wyrobów plastikowych, szklanych, porcelanowych i ceramicznych. W procesie formowania plastiku, szkła oraz wypalania ceramiki ziarenka klasycznego, plastikowego, brokatu ulegną zniszczeniu. Klejenie brokatu "na zimno" do plastiku, szkła i ceramiki powoduje, że zdobienie jest nietrwałe i nie może być stosowane w kontakcie z żywnością (drobinki brokatu mogą dostać się do żywności).

Trwałe zdobienie plastiku, szkła i ceramiki zapewnia jedynie wtopienie błyszczących, kolorowych drobinek w strukturę plastiku, szkła czy ceramiki. W takich sytuacjach mika jest niezastąpiona. W zależności od użytego surowca cząsteczki miki mogą być przetwarzane w wysokiej temperaturze od 600 °C (muskowit) do ponad 1 100 °C (mika syntetyczna). Paleta kolorów miki jest dość szeroka i obejmuje barwy od białej, przez perłową, zieloną, czerwoną, niebieską i złotą do brązowej i czarnej w różnych odcieniach (zob. poniżej).

Wielkości płatków.

Zależnie od efektu jaki chce się uzyskać, można stosować płatki duże i bardzo duże np. 5-10 mm, a nawet 7 - 15 mm. Przy takiej granulacji widoczna jest wyraźna struktura płatka. Szczególnie często stosuje się tu mikę w różnych odcieniach złota (np. złoto królewskie) lub srebrną. Z powodzeniem symuluje np. płatki złota/srebra wtopione w strukturę materiału (np. czarnej laki).

Najczęściej, w celu uzyskania efektu "brokatowego", stosuje się mikę w drobnych płatkach 0,2 - 0,5 mm lub 0,5 - 1,0 mm. Taka granulacja pozwala uzyskać lśniące płaszczyzny bez podkreślania struktury płatków mikowych.

Jeśli mają być widoczne pojedyncze drobiny (płatki) miki, to można zastosować średnie płatki o granulacji 1,0 - 3,0 mm. Jest ona szczególnie popularna dla miki syntetycznej, pozwalającej na stosowanie do temperatury 1 100 °C. 

Dostępne kolory miki

Paleta barw miki stosowanej do zdobienia wyrobów ze szkła i ceramiki, zastępującej brokat poliestrowy, obejmuje poniższe kolory miki:

Mika:

• biała 
• brązowa
• brązowa jasna
• czarna
• fioletowa ciemna
• fioletowa jasna
• czerwona ciemna
• czerwona jasna
• niebieska ciemna
• perłowa
• pomarańczowa
• srebrna
• zielona ciemna
• zielona jasna
• złota
• złota jasna
• złota królewska
• złota rdzawa
• żółta ciemna
• żółta jasna