Oferta
Biotyt
Właściwości miki typu biotyt.
Biotyt to minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy mik. Duża zawartość jonów żelaza nadaje mu ciemny odcień.
- Minerał chemiczny:K2(Mg,Fe)6(Al2Si6O20)(OH)4 - zasadowy glinokrzemian potasu, magnezu, żelaza i manganu
- Tworzy kryształy tabliczkowe i krótkosłupowe (heksagonalne)
- Twardość w skali Mohsa - 2,5 do 3,0
- Łupliwość - doskonała, jednokierunkowa
- Rysa - biała
- Przełam - nierówny, blaszkowy
- Gęstość - 2,7 do 3,1 g/cm3
- Barwa - czarna, nieprzezroczysta; wietrzejąc, uzyskuje barwę złocistą (kocie złoto)
- Połysk - perłowy, szklisty
Zastosowanie biotytu: - jako materiał izolacyjny w przemyśle elektronicznym,
- jako dodatek do tynków i farb
- po zmieleniu jako posypka do papy
- do zdobienia wyrobów
- do celów kolekcjonerskich
SKŁAD CHEMICZNY | ||
---|---|---|
Krzemionka | SiO2 | 41,58% |
Tlenek glinu | Al2O3 | 11,76% |
Tlenek potasu | K2O | 10,86% |
Tlenek żelaza | FeO | 8,29% |
Tlenek magnezu | MgO | 23,24% |
Strata przy prażeniu | H2O | 3,64% |
Glinokrzemian potasu – czym jest?
Glinokrzemian potasu znany także jako leucyt jest minerałem skałotwórczym z gromady krzemianów, klasyfikowanym w grupie skaleniowców. Minerał uważany jest za rzadko występujący. Często ma biały kolor – tę barwę glinokrzemianu potasu odzwierciedla jego nazwa pochodząca od greckiego słowa „leukos” oznaczającego „biały”. Leucyt stanowi składnik młodych skał wulkanicznych, do których należą między innymi bazalty leucytowe i fonolity leucytowe. W jego składzie zazwyczaj znajduje się augit, nefelin i sanidyn.
Do miejsc występowania glinokrzemianu potasu na świecie należą Niemcy, Włochy, Francja, Wielka Brytania, Kanada, USA, Uganda i Demokratyczna Republika Konga. W Polsce można natknąć się na ten minerał w Sudetach. Glinokrzemian potasu pełni ważną funkcję w naukach geologicznych – dzięki jego obecności w skałach geolodzy są w stanie przeprowadzać badania historii Ziemi i zachodzących na niej procesów geologicznych.
Biotyt
Biotyt stanowi minerał z grupy krzemianów, należy do grupy mik. Swoja nazwę zawdzięcza francuskiemu fizykowi Jeanowi Beptiste’owi Biotowi. W składzie biotytu znajduje się glinokrzemian potasu, magnezu, manganu i żelaza. Minerał odgrywa ważną role w skałotwórczej geologii. Występuje w wielu środowiskach, jednak często kojarzy się z tonalitami, granitami, granodiorytami, ciemnymi skałami żyłowymi i wulkanicznymi. Biotyt stanowi istotny składnik niektórych skał metamorficznych, przykładowo łupków mikowych i gnejsów. W skałach osadowych znajduje się go jednak znacznie mniej w porównaniu choćby do muskowitu. Dzieje się tak ze względu na jego mniejszą odporność na procesy chemicznego wietrzenia. W glebach natomiast minerał składający się z zasadowego glinokrzemianu potasu, żelaza, magnezu i magnanu występuje wyłącznie tam, gdzie wietrzenie zachodzi bardzo wolno. Właśnie w tych miejscach przekształca się w blaszkowate i wydłużone ziarna. Jeśli chodzi o występowanie, biotyt znajduje się tak naprawdę w rozmaitych obszarach na całej kuli ziemskiej, między innymi w Stanach Zjednoczonych w rejonie Kalifornii i Kolorado, Kanadzie, Rosji, Norwegii, Szwecji, Brazylii czy Indiach.